Het zal ons allemaal wel eens zijn opgevallen dat ons Ledig Erf niet de enige in Nederland is. Het zijn er drie om precies te zijn. Naast de ‘onze’ hebben ook Monnickendam en Zwijndrecht een Ledig Erf. Dat vorm natuurlijk een mooi uitgangspunt voor een rit!
Het idee voor de rit heeft lang gesluimerd. Tot Joost van Waert me afgelopen augustus mailde dat er vroeger clubritten waren ‘driemaal Ledig Erf’. Hij stuurde een route die Kees Vreeken daar indertijd voor maakte mee. Een mooie 230km. Toen moest ik hem rijden ook.
Ik reed hem op zondag 4 oktober afgelopen jaar (2020 red.). Het was 10 graden, grijs en er stond een straffe zuidenwind kracht 3 à 4. Mijn route ging eerst naar het noorden naar Monnickendam, dus dat ging soepel. Aangekomen in Monnickendam bleek het Ledig Erf aldaar een klein doodlopend straatje. Maar er was een bordje en daarmee bewijs dus helemaal top. Helaas geen kroeg, café of ook maar iets om het de moeite te maken er lang te blijven. Er was wel een echtelijke ruzie gaande, tokkie-style, dus alle reden om snel door te gaan.
Tussen Monninckendam en het zuiden ligt een obstakel voor doorfietsers, Amsterdam. Dus onderlangs Zaandam langs Amsterdam. Volgende obstakel is het Noordzeekanaal. Dit heb ik met het pontje bij Buitenhuis overgestoken. Vervolgens is er Schiphol, ook niet handig. Maar eenmaal voorbij Judelstaart wordt het relaxter, route-wise, want daar kan je het Amstel-Drechtkanaal oppikken. Het Amstel-Drechtkanaal wordt gevolgd door het Aarkanaal, de Gouwe en de Hollandse IJssel, samen de watersnelweg van Amsterdam naar Rotterdam.
Nadeel van het volgen van een watersnelweg is het gebrek aan beschutting. En het kanaal loopt strak noord-zuid en de straffe wind kwam uit het zuiden. En het was corona-tijd, dus solo. Beuken werd het, ruim 100km. Wat ook niet handig was, was dat de route-GPX al wat ouder is en er inmiddels meerdere woonwijken precies op de route zijn gebouwd. Improviseren dus en mezelf vervloeken dat ik zo lui was om de route ongezien in mijn Wahoo te laden.
Onderbrekingen waren er in de vorm van plaatsen als Ter Aar, Boskoop, Waddinxveen en de suburbs van Gouda. Eigenlijk lijken ze allemaal op elkaar en zijn ze stomvervelend eenvormig. Dat was ook omdat het zondag was en er helemaal niets open was en geen kip op de weg vanwege de gure wind bij 10 graden. Lunch was dus ook een probleem, koffie was al een opgave. Maar gelukkig was daar na 142km vlak voor Moordrecht Eetcafé RaaR! Uitgestorven tent en verbaasde blikken dat ik echt iets wilde eten. Direct is de keuken voor me opengegooid en ik heb dan ook maar de halve kaart aan hamburgers en taart besteld. Levensreddend. Geweldige uitbater, de semi-bevroren appeltaart vergeef ik hem.
Bij Kinderdijk de Lek met de pont overgestoken. Daarna de molens in volle glorie bewonderd. En Zwijndrecht staat dan op de bordjes, goed voor de moe-gebeukte moraal. Vervolgens een stuk langs een veel grotere waterweg, de Noord, en daarna een heel stuk door Zwijndrecht. Niet het omrijden waard kan ik er alleen maar over zeggen.
En dan na 170km, midden in een woonwijk opnieuw een Ledig Erf. En opnieuw een treurige plek. Gelukkig wel een bordje. Al ben ik er eerst nietsvermoedend langsgereden omdat het niet echt opviel. Geen café, terras of iets wat leuk of fijn is. Alleen mensen die hun hond uitlieten en vragend
keken waarom ik in hemelsnaam dáár een foto nam. Anyway, met de foto in de pocket weer naar het noorden, weer wind in de rug.
Daarna werd alles beter en mooier. Mooie omgeving, aardige plaatsjes als Koolwijk en Brandwijk. En de zon brak vaker door. Vanaf Ameide werd het weer bekend terrein en dan gaat het toch sneller. Lexmond, Vianen en toen, jawel, het Ledig Erf in ons stadsie.
Mijn conclusies zijn dat onderweg niets écht de moeite waard is maar je hem toch gereden móet hebben. En er is maar één mooiste Ledig Erf, en dat is de onze.
Joris Bosch