Door een fout in de communicatie bij de redactie van het laatste clubblad, is het artikel Ledig Erf Tourspecial van Laurens Hitman niet in het clubblad van 2015 verschenen! Vandaar dat we het gehele artikel nog eens via onze site de wereld in sturen. Onze excuses nogmaals aan Laurens!
“Met een go-pro selfiestick op mijn helm dwaal ik door de stad, warrige gedachten over bolletjesjurken, bolletjesbomen, bolletjesboten, bolletjessokken, koers in het Wilhelminapark, muurschilderingen, Rietvelo, Bon Voyage, Tyler en Teklehaimanot doen een Rondje Ledig Erf, BMC op de Tankbaan, Bureau Sport op de Maliebaan, de Ventoux, een wielrenster met MS, overal gele vlaggetjes, zelfs op de Dom, orgelmuziek waarop gespint wordt, slowbikers in de stad, handbikers op het Lint, Nijntje in een Tourjurkje, Jan, Joop en Christian fietsen langs het Singel, klimrace in een parkeergarage, gele fietsen in etalages, in het water en zelfs bij de kerk, petje op, petje af, overal wielrenners, Lau & Bau in bootjes, Ledig Erf in paarse shirts, Dom groet Tom, carnavaleske toestanden, een geel lint dat richting Zeeland trekt, 800.000 mensen langs het parcours, helikopters in de lucht, we gaan live! Wat is hier aan de hand? De Tour in Utrecht? Dat kan toch helemaal niet? Surrealistisch: ik droom.
Het is nu inmiddels herfst. Het regent, het is koud. De warme, soms zelfs verschroeiende zon is al lang verdwenen. Als ik mijn ogen sluit kost het geen moeite om weer beelden te zien van alles wat zich in het voorjaar en de zomer voltrok. Het was geen droom. Wanneer ik de vraag krijg wat het mooiste was kan ik niet antwoorden, niet kiezen. Het was veel, soms bijna teveel. Overeind blijven met de gedachte dat het eenmalig is, en maar doorgaan op de gele wolk. Een achtbaan die na 5 juli verdwijnt. Ik rolde van het één in het ander, vaak als het één nog niet eens was beëindigd. Wielrennen in Utrecht was nog nooit zo groot en veelomvattend. Zelfs de kleinste wielerclubs haalden de pers. Tuindorp Stoempers in het AD, Ledig Erf op SBS, het kon allemaal! Maar wat bracht het ons? Dat circus, dat commerciële monster dat de Tour de France heet?
Begin januari, ruim voordat de officiële count down naar het Grand Départ start, zit ik in een zaal vol mensen die íets met de Tour te maken hebben. Het ‘activatieprogramma’ wordt uit de doeken gedaan. De drie pijlers sport, economie en cultuur en worden toegelicht door projectleider Ton Wetselaar. Het is voor mij nog onbekend terrein maar duidelijk is dat over de aanloop naar de Grand Départ goed is nagedacht. Naast de gemeentelijke projectorganisatie LTU hoor ik voor het eerst ook over het BPU: het Business Peloton Utrecht, waarin bedrijven zijn verzameld die bijdragen aan de kosten voor het de Utrechtse Tourstart. Zoals zovelen wil ik mijn bijdrage leveren aan het project. Hoe, dat weet ik nog niet. Moet ik mij richten op fotografie? Of moet ik mijn organisatorische talenten gebruiken? Ik besluit er zo open mogelijk in te stappen: de kansen komen waarschijnlijk vanzelf.
Ik ben inmiddels ook toegetreden tot de Stichting Ronde van de Maliebaan waarmee ik in de voetsporen treed van illustere clubgenoten Rodrick de Munnik en Michiel Galema. In 2003 en 2004 fietste ik als amateur zowel de Ronde van de Maliebaan als de Ronde van het Wilhelminapark. Wat bijgebleven is dat het decor en de sfeer ongeëvenaard waren in vergelijking met andere wedstrijden. Ik vroeg Rodrick destijds waarom hij zelf niet mee fietste. Ik weet nog dat hij mij bevreemd aankeek en uitlegde dat daar echt geen sprake van is als je een dergelijke wedstrijd organiseert. Veel te druk, en geen tijd om überhaupt te trainen. Ik weet dus waar ik aan begin. Zeker in combinatie met de Tourstart wordt een tweedaags Wielerweekend een flinke klus. En dat met een compleet nieuw bestuur, zonder noemenswaardige ervaring. De lat ligt hoog.
Langzaam maar zeker wordt het vuurtje opgestookt. Op een druilerige, koude donderdag zijn Hinault, Thévenet, Prudhomme en Tourwethouder Jeroen Kreijkamp te gast op de Kohnstamm school voor de aftrap van het 100-dagen aftelprogramma. Kinderen in gele T-shirts vormen een 100 op het schoolplein, de Tour seigneurs blijven lang hangen, hebben zichtbaar plezier in het enthousiasme van de kinderen. De jeugd heeft de toekomst, zoveel is zeker. Misschien is één van de kinderen hier wel een latere etappewinnaar in de Tour van 2030? De relaxte sfeer nu staat vast en zeker in schril contrast met wat komen gaat.
Een dag eerder fiets ik echt met een go-pro op mijn helm door de stad. Een Vandaag maakt een speciaal item over de Tourstart. Ik heb geleerd van mijn eerdere optreden destijds voor SBS6 waarin ik zeker 20 keer door rood fiets. Ik beperk het nu tot één keer donkeroranje. Als lid van zowel Ledig Erf als de Stichting RvdM leg ik mijzelf toch meer een voorbeeldfunctie op en zie knarsetandend hoe oma’s, vaders en pubers vrolijk wel door rood rijden. Tja.
April is nog een rustige maand in Utrecht. Er zijn wat events zoals de Het is Koers Wielerquiz, theater en talkshows, maar het is vooral de incrowd die je daar tegenkomt. Het grote publiek, maar ook de winkeliers en ondernemers, kijken voorlopig nog de kat uit de boom. Dan maar een eigen project optuigen! De Bolletjesjurk wordt geboren, en kent een vliegende start met foto’s die viral gaan, een optreden in Iedereen Beroemd van de VRT en publicatie in AD en Telegraaf. De Stichting RvdM heeft de jurk, samen met nog een aantal andere Tourjurken, in nauwe samenwerking met het Utrechtse ontwerpersduo Nienke & Bijtje ontwikkeld. De rondemissen van het Utrechts Wielerweekend 2015 gaan de jurken dragen op 13 en 14 juni, maar door alle media-aandacht zijn ze al beroemd ruim voor dit event. Ook LTU heeft lucht gekregen van de mooie creaties en zet ze in bij de grote première van de film Ventoux in het Beatrix Theater. Het is inmiddels mei, en de eerste Tourvlaggen en gele fietsen worden gesignaleerd in de stad. Hier en daar wordt genipt aan een glas Tourwijn in de voorjaarszon. It’s heating up…!
Tijdens de publieks première van Ventoux In het Louis Hartlooper ontmoet de Bolletjesjurk Tessa, boegbeeld van Move for MS. Marijn de Vries schreef voor Trouw een indringende column over deze Tessa en leest deze voor in het LHC. Tessa is een nog jonge vrouw die van de ene op de andere dag met de ziekte MS geconfronteerd wordt. Haar leven stort in, ze herpakt zich snel en zet zich ondanks al haar beperkingen in om steeds meer mensen bekend te maken met haar grillige, letterlijk zenuwslopende ziekte. In het Louis Hartlooper wordt zo het idee geboren om de Tourjurken na de Tour voor Move for MS te veilen. In de aanloop naar de veiling moet zoveel (media)aandacht voor MS worden gegenereerd.
De stichting RvdM heeft het Ledig Erf initiatief Ga Toch Fietsen! geadopteerd en uitgezet binnen de verenigingen die in de stichting zijn vertegenwoordigd. Het tweede jaar wordt bij het Ledig Erf zelf een doorslaand succes. Er zijn maandagen dat het hele Erf vol staat met fietsers! De ‘eerste generatie’ Ga Toch Fietsers druppelen dit jaar door richting de vaste fietsrondjes en ontplooien zelf steeds meer initiatieven. Mooi!
Bij de aangesloten verenigingen, Het Stadion, De Volharding, de Domrenner en CS030 wordt ook geëxperimenteerd met Ga Toch Fietsen! Met succes. ‘Lage instaptrainingen’, tijdrit- en ploegentijdrittrainingen worden druk bezocht en potentiele nieuwe leden shoppen bij de verschillende verenigingen om te zien welke het beste bij hen aansluit. Precies wat Ga Toch Fietsen! (bij een vereniging) voor ogen had.
Het laatste weekend van mei luidt de sportieve aanloop in richting het Grand Départ. Eerst is het de beurt aan sporters met een beperking.
De tandemrijders van het Para-cycling Weekend zetten voorafgaand aan het Utrechts Kampioenschap Tijdrijden (UKT) een mooie richttijd op de klok. In weer en wind raffelen piloot Timo Fransen en stoker Vincent ter Schure (visuele beperkt) 3 rondjes van 7,9 km elk met een gemiddelde van boven de 50 km/u af. Ongelooflijk wat een snelheid! Het regent, er staat een straffe zuidwester en het UKT moet nog beginnen! Het Para-cyling Weekend is al een dag eerder gestart en wordt met de tijdrit voor tandemrijders succesvol afgesloten. Meer dan 100 deelnemers uit 16 verschillende landen hebben twee dagen lang Het Lint in Utrecht Leidsche Rijn gebruikt voor hun wedstrijden.
Dan is het tijd voor het eerste Utrechts Kampioenschap Tijdrijden, een initiatief van Stichting Ronde van de Maliebaan waarin alle Utrechtse wielerverenigingen en fietsclub Ledig Erf vertegenwoordigd zijn. Er staat wat op het spel! Wie wil er nou geen kampioen tijdrijden (individueel en ploegen) worden in de stad waar heel Tour-minnend Nederland nu al naar kijkt? Er zijn titels in verschillende categorieën te verdienen. Naast jeugd, junioren, sportklasse en amateurs kunnen ook renners in de zogenaamde funklasse aan de bak. Met een basislidmaatschap bij de KNWU, of met een basislicentie kan je al starten in deze categorie en daar wordt goed gebruik van gemaakt. Van de in totaal 188 deelnemers rijden er 134 met een basislidmaatschap/licentie. Ondanks het slechte weer is het UKT een succes. De deelnemers zijn enthousiast en er zijn tegen de verwachting in maar heel weinig afhakers ondanks het tegenvallende weer. Overigens komt de snelste amateur met 48 km/u gemiddeld over twee rondes niet aan de snelheid van de para-cycling renners. Hoed af voor het tandem duo!
Een week later is de Utrechtse Studenten Wielervereniging de Domrenner aan zet. Hoewel de spinningmarathon op orgelmuziek in de Domkerk hoge ogen gooit is de klimtijdrit in de P+R Uithof parkeergarage in de aanloop naar de Utrechtse Grand Départ het ludieke event waar iedereen over praat. Geen Ventoux of Alpe d’Huez in Nederland? Geen punt! De Domrenners weten raad. De klimtijdrit groeit in korte tijd uit tot een officieel La Fête du Tour-event en mag het officiële Tour logo dragen. Een mooie prestatie van de studenten.
Met journalist en oud-prof Thijs Zonneveld aan de start in de hors categorie waarin ook een aantal renners op een stadsbarrel naar boven racet staat het evenement extra in de spotlight. Burgemeester Jan van Zanen schiet Zonneveld weg en het ziet er lang naar uit dat hij de snelste blijft.
Van te voren maken sommige deelnemers zich zorgen over het gladde asfalt in de parkeergarage. In volle sprint de 30 hoogtemeters overwinnen op een afstand van 800 meter. Vlieg je dan niet de bocht uit? Gelukkig is hier geen sprake van. Er gaat slechts één renner onderuit. Verder heeft de EHBO als enige bezigheid het insmeren van de rondemiss die bovenop het dak van de parkeergarage staat te verbranden in haar bolletjesjurk.
Snelste is uiteindelijk niet Zonneveld maar amateur Kevin van Bennekom die de klim twee tellen sneller doet in 1 minuut en 11 seconden. De zoenen van de bolletjesmiss heeft hij echt verdiend!
Weer een week later, op 13 en 14 juni, staat het event van de stichting RvdM op het programma. Utrecht bruist inmiddels van Touractiviteit. Het Griftpark kleurt geel, maar ook hele straten en etalages puilen uit van gele fietsen, Tournijntjes, Tourkleding en Tourkunst. Winkeliers leggen speciale Tourstenen, de meeste muurschilderingen zijn af en toeristen kunnen in speciale Tourwaterfietsen de Oude Gracht op.
Drie weken voor het Grand Départ een weekend lang wielerwedstrijden midden in Utrecht. Kan dat? De Stichting Ronde van de Maliebaan doet het ‘gewoon’. De profs zijn dan wel op 4 en 5 juli aan de beurt, maar wat doen we met al die liefhebbers die in en om Utrecht wonen en met de Nederlandse amateurs die ook willen voelen hoe het is om in Utrecht te koersen?
Ruim een half jaar eerder wordt het Utrechts Wielerweekend aan de vergadertafel geboren. Op zaterdag 13 juni wedstrijden in het Wilhelminapark voor jeugd (Dikkebandenrace), ID renners (sporters met een IQ lager dan 70), funklasse en studenten. Zondag 14 juni moet in het teken staan van amateurs: mannen masters 60+, junioren, nieuwelingen, sportklasse en amateurs mannen/vrouwen. Deze wedstrijden vinden plaats op de historische Maliebaan, het oudste fietspad van de wereld, en de plek waar al meer gekoerst werd. Vaak als afwachtingswedstrijd van de Ronde van Midden-Nederland.
Het Utrechts Wielerweekend wordt een daverend succes, afgezien van een aantal nare maar helaas onvermijdelijke valpartijen. In de Dikkebandenrace komt talent Jouke (aspirant Ledig Erf-lid) bovendrijven. Hij lapt de rest van het veld bijna, dus die gaan we ooit wel terugzien bij de profs. De beker krijgt hij van zijn nichtje Maartje, die in een mini-bolletjesjurk rondemissje mag zijn. De ID-renners vieren hun eigen feestje. Gedurende drie kwartier is het parcours van 1,3 kilometer van hen. De onderlinge verschillen zijn groot, maar de lol is er niet minder om. Wereldkampioen Martijn Roest en Joannathan Duikerke (jawel, de renner die in 2011 beroemd werd door in de Giro-etappe naar Zeeland mee te fietsen!) halen met Davy Mertens het podium.
Op zondag vinden in alle vroegte op de Maliebaan opnames plaats voor Bureau Sport. Onder andere Jochem Uytdehaage, Bob de Jong en Sjinkie Knegt doen een gooi naar wie de snelste wordt op de Maliebaan. Een mooie opwarmer voor de wedstrijden in de middag. Bureau Sport presentator Erik Dijkstra fietst een rondje mee met de masters 60+ nadat mede-presentator Frank Evenblij het startschot heeft gegeven. Het wordt een mooi fietsfeest met als slot een spectaculaire wedstrijd bij de mannen met een peloton van 120 renners. Ze denderen over de klinkers van de Maliebaan en zoeven over het asfalt bij start-finish waar over drie weken het Tour peloton zal rijden.
Zowel deelnemers als toeschouwers zijn erg enthousiast over beide dagen en nog voordat de laatste strobaal is weggehaald wordt er al gesproken over het Utrechts Wielerweekend 2.0 in 2016 met dan in één weekend het Utrechts kampioenschap tijdrijden, de klimtijdrit en wedstrijden op de Maliebaan, dus houd de KNWU kalender in de gaten!
Na het Wielerweekend wordt het allesbehalve rustig in huize Hitman. Het Tourjurkenproject is zo groot geworden dat we er bijna een dagtaak aan hebben om alles te organiseren. Tessa spreekt bij verschillende gelegenheden en de jurken zijn bijna niet meer weg te denken uit Utrecht. Koningin van de Tour Hetty wordt inmiddels ook gesignaleerd op grote borden langs de weg, in de etalage van Catch en met enige regelmaat in de krant. De link met Move for MS blijft er goed in. De gele Tourjurken worden opnieuw gebruikt door Bureau Sport en zijn in de laatste week voor de Tourstart elke dag te zien in het item over Lance Armstrong.
Utrecht, en dan vooral het parcours van de tijdrit en de tweede etappe, wordt in de laatste dagen keurig opgepoetst. Hekken krijgen nog een lik verf, bomen worden gesnoeid en het gras wordt nog een keer gemaaid. Utrecht is er bijna klaar voor.
De toertochten en eigen initiatieven van Utrechtse fietsclubs en verenigingen zijn legio zo vlak voor de Tourstart. De meest heldhaftige is toch wel Utrecht Parijs Utrecht van ons eigen Ledig Erf. Je kan ook over het parcours van de Tour fietsen met 13.000 anderen, maar UPU is natuurlijk mooier! 18(?) Ledig Erfers klaren de klus in 4 dagen tijd. Een raceversie komt niet helemaal goed uit de verf, maar alleen al starten is genoeg voor eeuwige roem.
En dan is het 1 juli. Ca commence! Na maandenlange voorpret is het nu de beurt aan de profs. De Tourrenners zijn ineens daar, en overal. Ze fietsen op futuristisch machines over onze Singel, langs ons Ledig Erf, over onze Maliebaan: trainen voor de tijdrit en zorgen dat alles goed is afgesteld. Maar ook zeker om Utrecht in al haar facetten te zien en beleven. Zo krijgen de studentes langs de weg voldoende aandacht van de heren profs, en wordt op menig terras een prof of soms zelfs een hele ploeg gezien. “It’s probably a circus there”, aldus Stephen Cummings (10de in de tijdrit) die Utrecht links laat liggen. Ja, maar wel een heerlijk circus!
Het weer zorgt misschien wel voor een doorslaggevende prikkel. Het wordt tijdens de Utrechts Tourdagen zo warm dat iedereen zich in Zuid Frankrijk waant. Het komt de sfeer alleen maar ten goede, want wat als het regenachtig en 20 graden was geweest? Had dan het Hollandse chagrijn niet de kop op gestoken?
Nog voor het eerste startschot neemt de Grand Départweek een onverwachtse maar schitterende wending. Ik moet af en toe in mijn arm knijpen als ik terugdenk aan de avonturen in de laatste dagen voor de start. Want wat gebeurde er precies? Een clubgenoot belde dinsdagvond met de vraag of ik de volgende ochtend als fietsende fotograaf mee zou willen met een training van de eerste Afrikaanse ploeg ooit aan de start bij de Tour, MTN Qhubeka. Ik was overdonderd, moest snel opvang regelen voor de kinderen, maar wilde dit natuurlijk niet missen!
Goed voorbereid melden we ons op woensdagochtend 1 juli bij het hotel van MTN Qhubeka. De basis voor het succes ligt in emails die weken eerder naar alle profploegen zijn verstuurd met het aanbod om te gidsen. De clubgenoten hebben tot diep in de nacht gewerkt aan een logische en veilige route die voor een groot deel het vaste zondagsrondje volgt. Ze hebben precies uitgedokterd waar de volgauto wel en niet kan komen en waar de renners de auto weer kunnen vinden. Er staat ook een zijstap op het programma voor een sprinttraining achter de scooter. Met Boasson Hagen en Farrar heeft MTN Qhubeka aardig wat sprintgeweld in huis.
In het begin houden we ons strikt aan de afspraak om achter de negen profs te blijven, maar voor de scooter en de volgauto, waarin clubgenoot Joost naast directeur sportief Jens Zemke zit. Het enige wat de gidsen moeten doen is hard ‘left’, ‘right’ of ‘straight on’ roepen. En in het wiel blijven natuurlijk. Het is een warme dag en er wordt veel gedronken. Fijn, want dat leidt weer tot een plas-stop vlak voor de Ruitenberg zodat ik snel vooruit kan rijden voor wat mooie foto’s. Ik moet onderin de beugel om de ploeg daarna weer in te halen, maar dat lukt wonderwel. Het is waarschijnlijk de enige keer dat ik negen profs zal inhalen! Bij Stephen Cummings, die als enige achter ons hangt en in de wind rijdt, zie ik een glimp van bewondering, wat later leidt tot een leuk gesprekje. We blijken beiden ooit met Bobby Traksel gekoerst te hebben. Cummings vertelt dat hij mikt op een top-10 plek in de tijdrit in Utrecht. Hij wordt uiteindelijk inderdaad tiende.
Op de Tankweg, de brede, rustige weg bij Soesterberg zet de sprintcoach de renners in de goede volgorde om een aantal maal de lead-out te oefenen van achter de scooter. Wat een geoliede machine is het dan! Maar ineens is de hele ploeg uit beeld. Zijn ze terug naar het hotel? Wat blijkt, de tank van de scooter is leeg en het hele team staat ons wat verderop op te wachten bij een tankstation. Ik krijg een bidonnetje van Tyler Farrar en voort gaat het weer, richting de Amerongse Berg. Ik snijd een stuk af en maak mijn laatste foto’s in de klim waar Daniel Teklehaimanot verrassend soepel omhoog gaat. Op naar de bolletjestrui?
Later die week doen we het nog eens dunnetjes over. BMC wil graag de ploegentijdrit trainen op een geschikte plek. We pikken de BMC mannen op bij de Utrechtse jaarbeurs waar ze net een persconferentie gegeven hebben. Opnieuw stapt één van ons, rasklimmer Joeri, in de ploegleiderswagen, nu met oud-prof Marco Pinotti achter het stuur. We rijden eerst een deel van het tijdritparcours en verlaten dan Utrecht over de busbaan. Vandaag mag dat. Greg van Avermaet is duidelijk de leider van het stel, en in zijn wiel fietst de hele ploeg met ons drieën en twee volgauto’s er achteraan richting de beoogde trainingsplek. Ze rijden in formatie op hun BMC timemachines eerst een keer rustig op en neer en dan nog een keer volle bak. Dat maakt indruk, ook op de schooljeugd en de bejaarden die er fietsen. Het is een mooi contrast.
Weer terug bij het hotel gaat Rohan Dennis als enige nog een half uurtje op de rollen. Heeft hij snode plannen voor de tijdrit? Na nog een handtekening van Cadel Evans op de petjes van mijn kinderen fiets ik terug naar huis. De Tour is nog niet eens gestart, maar het is nu al onvergetelijk!
Een groot voordeel van mijn inzet in de aanloop naar de Tour is een VIP-kaart voor de ploegenpresentatie en het aansluitende diner in het Spoorwegmuseum. Wauw. Ik zit zo dicht op het podium dat ik de renners recht in de ogen kan zien. Geweldig dat LTU dit zo heeft geregeld. We hebben ook kunnen regelen dat de Tourjurken worden gebruikt bij de ploegenpresentatie, die op onnavolgbare wijze wordt gehost door Herman van der Zandt in zeker 10 verschillende talen. Zo worden de creaties van Nienke & Bijtje op slag wereldberoemd, net zoals de wheelie van Sagan als hij het podium af fietst!
De sfeer tijdens de ploegenpresentatie is geweldig, zowel voor renners als toeschouwers. Het idee van de bootjes waarin de renners worden aangevoerd is briljant. Zo zijn ze goed zichtbaar voor iedereen. Een dag eerder werkte Ledig Erf mee aan de generale repetitie! Op de plek waar de profs weer aan land komen is het voor kinderen goed handtekeningen scoren. Zie hier het verschil met andere grote sportevenementen. De benaderbaarheid van de profs is zelfs in de grootste wedstrijd van allemaal nog steeds niet weg.
Het afsluitende etentje in het Spoorwegmuseum blijft vooral bij vanwege een warme speech in het Frans door burgemeester Van Zanen en een nu al zeer positieve, schor geprate Prudhomme die Utrecht en alle Tourmakers bij voorbaat dankt. Als hij van het podium komt complimenteert hij mij met mijn bolletjesdas. Dit gebruiken we later nog: we regelen dat Van Zanen een exemplaar van de bolletjesdas aan Prudhomme overhandigt bovenop Alpe d’Huez, op de een na laatste dag van de Tour. Move for MS staat zo nog eens extra in de schijnwerpers. Overigens weten niet veel mensen dat Prudhomme later die nacht midden op de Oude Gracht een blonde schone heeft verrast met een heuse serenade…
En dan is het eindelijk koers! Voordat de Tourgekte begon heb ik gelukkig met Els en de kinderen afgesproken dat we de echte Tour samen beleven, van begin tot eind. Na nog een laatste optreden van Tessa en de Tourjurken op de VIP locatie van het BPU haasten we ons, samen met mijn vader, naar een schitterende plek aan het parcours, ter hoogte van de Sterrenwacht waar Sietse een plaatsje voor ons heeft vrij gehouden. Het is onvergetelijk. Ik hoef hier verder ook geen woorden aan te besteden, want jullie hebben het waarschijnlijk net zo kunnen ervaren: groots, warm, feest! En jammer dat Tom niet won natuurlijk…
Ook zondag is het genieten. Eerst de karavaan, daarna de renners nog rustig achter de auto, onder de Dom door en langs het Stadhuis, over de Maliebaan richting ’t Goylaan voor de officiële start en vervolgens in volle galop over de Kardinaal de Jongweg, Utrecht uit, richting regen, wind en Zeeland. Over en uit voor Utrecht, maar wat was het mooi!
En zo komt er een einde aan een intensieve en spannende periode die zowel creatief als sportief veel heeft opgeleverd. Misschien dat de Tour ooit nog eens naar Utrecht komt, maar het zal nooit meer hetzelfde zijn. De onbevangenheid en het enthousiasme waarmee Utrecht het heeft gefikst was uniek. In 2017 volgt wellicht al weer de Vuelta a Espana. Maar moeten we zo lang wachten op de profs? Het antwoord is nee, want de Stichting Ronde van de Maliebaan heeft het ambitieuze plan om het Wielerweekend 2016 uit te breiden met een heuse na-Tour wedstrijd als legacy van de Grand Départ in Utrecht. We zijn definitief besmet met Tourkoorts…”